۸ چالش تدریس انگلیسی به بزرگسالان و روش های تسلط بر آن
فهرست محتوا
شاید شما هم تجربه تدریس انگلیسی به بزرگسالان را داشته اید و یا در حال تدریس به آنها باشید
آیا تفاوتی میان نحوه تدریس به کودکان و بزرگسالان وجود دارد؟
آیا مشکلات تدریس به آن ها با یکدیگر یکسان است؟
تجربه منفی از تدریس به بزرگسالان داشته اید؟
در این مقاله تعدادی از چالش های تدریس زبان انگلیسی به بزرگسالان و راه های مواجه با آن ها را بازگو می کنیم
۱- کاهش انعطاف پذیری مغز بزرگسالان
متأسفانه، با بالا رفتن سن، انعطاف پذیری مغز ما و توانایی آن برای تغییر کاهش می یابد.
اما آیا این به آن معناست که به عنوان بزرگسال، ما باید تمام امیدمان را برای تسلط بر یک زبان جدید از دست بدهیم؟
محققان یک رابطه قوی بین دو زبانه بودن و تأخیر در شروع آلزایمر پیدا کرده اند.
به نظر می رسد چالش یادگیری زبان در واقع کمک به حفظ سلامت مغز ما، جلوگیری از زوال عقل و افزایش سلامت روان ما است.
به عنوان یک معلم، شما باید مغز زبان آموزان بزرگسال را با انجام فعالیت های تعاملی درگیر نموده و آن ها را از لحاظ فیزیکی نیز سرگرم کنید.
اهمیت سرگرمی در کلاس بزرگسالان را نادیده نگیرید.
در تدریس به بزرگسالان فراموش نکنید که گفتگوها و بازی کردن نقش های مختلف، راه عالی برای تمرین کردن الگوهای زبان هستند.
اگرچه به ظاهر افراد بزرگسال به ساکت نشستن برای مدت طولانی تمایل دارند، اما وقتی شروع. می کنیم به انجام فعالیت های متفاوت متوجه می شویم که هم کلاس را بیشتر دوست دارند و هم اینکه بیشتر یاد می گیرند.
سعی کنید مکالمات عادی را شبیه سازی کنید و کلاس را سرگرم کننده نگه دارید.
۲- رابطه دو طرفه ایجاد کنید
در طول زندگی، ما بخش وسیعی از توانایی ها را اغلب تا سطوح بالا یاد می گیریم.
در تدریس زبان انگلیسی به بزرگسالان، باید بدانید که زبان آموزان شما دارای مجموعه ای از مهارت ها و استعدادها هستند، حتی اگر در انگلیسی ضعیف باشند.
زمانی که در کلاس بزرگسالان در مورد موضوعات مختلف بحث می کنید، دانش آموزان را نا آگاه و کم تجربه فرض نکنید.
مربیانی که هم برای کودکان و هم برای بزرگسالان تدریس انگلیسی می کنند باید برای هر گروه روش هایی را متناسب با دانش آن ها به کار ببرند.
اولین نکته در مورد آموزش، شناختن مخاطبین است.
به عنوان مثال، هنگام توضیح مفاهیم در یک کلاس بزرگسال، می توانید جمله خود را با عباراتی مانند: بعضی از شما ممکن است بدانید شروع کنید.
اگر شما تخصص کافی در مورد یک موضوع دارید می توانید از این فرصت استفاده کنید تا از دانش آموزان بخواهید در مورد اطلاعات خود از این موضوع صحبت کنند.
این تمرینی عالی برای گوش دادن و صحبت کردن برای همه است و حتی ممکن است خودتان هم چیزهای بیشتری یاد بگیرید.
۳- تشویق زبان آموزان بی میل:
در یک کلاس بزرگسال احتمال دارد که دانش آموزانی وجود داشته باشند که تمایلی به یادگیری زبان نداشته و فقط از طرف شرکت و محل کار خود و به اجبار در کلاس شرکت کرده باشند.
قرار گرفتن این دانش آموزان در مقابل دانش آموزانی که بسیار با انگیزه هستند می تواند یک چالش بزرگ باشد.
برای زبان آموزانی که شور و اشتیاقی برای یادگیری زبان ندارند، راه حل های منحصر به فردی وجود دارد.
به طور کلی، مردم از اینکه در مورد خودشان و در مورد چیزهایی که برای آن ها اهمیت دارد صحبت کنند، لذت می برند.
شما می توانید زمانی را برای این کار در کلاس اختصاص بدهید.
اگر آن ها برای این کار آمادگی نداشته باشند، می توانید زمانی را در پایان کلاس به مدت یک یا دو دقیقه در نظر بگیرید تا یک گفتگوی عادی و غیر رسمی با آن ها داشته باشید.
در مورد یکی از علایق آن ها بپرسید و این کار را بعد از هر درس در یک سطر از آنها بخواهید.
این کار باعث می شود که اعتماد به نفس آن ها در صحبت کردن افزایش یابد و آن ها آمادگی صحبت کردن در مقابل کلاس را داشته باشند.
۴- آموزش تلفظ و طرز بیان:
کودکان کم سن و سال، به ویژه در سن ۷ یا ۸ سالگی، اغلب زبان را آسان تر یاد می گیرند و به مهارت های زبان انگلیسی دست می یابند.
اما این برای بزرگسالان به راحتی امکان پذیر نیست.
تسلط بر لهجه، تکیه و استرس ها، لحن و آهنگ بیان در غیر انگلیسی زبان ها می تواند یک مانع بزرگ برای تسلط به زبان خارجی باشد.
برای حل این مشکل، به تلفظ لغات و عبارات در درس های مختلف توجه کنید.
می توانید از واج شناسی زبان فارسی کمک بگیرید اما همیشه به آن تکیه نکنید زیرا این کار مانع یادگیری درست می شود.
ضبط کردن صحبت خود زبان آموز، می تواند یک ابزار مفید و جذاب در این زمینه باشد.
۵- داشتن انتظارات بیشتر:
بزرگسالان عادت کرده اند که در محل کار و زندگی شخصی خود پاسخگو باشند.
بر این اساس آن ها کلاس درس را نیز به رسمیت می شناسند و در برابر آن مسئولیت پذیر هستند.
برخی از زبان آموزان بالغ به طور مرتب عملکرد خود را مدیریت و ارزیابی می کنند، این به شما این امکان را خواهد داد که در تدریس انگلیسی به بزرگسالان موفق باشید.
شما باید با دانش آموزان در مورد پیشرفت کار خود صحبت کنید.
یک گفتگوی ساده در پایان هفته می تواند تا حدی نقاط ضعفتان را به شما نشان دهد.
از دانش آموزان خود سؤال های ساده ای بپرسید مانند:
در این هفته از چه چیزهایی در کلاس لذت بردید؟
یا
چه فعالیتی را بیشتر یا کمتر یاد گرفتید؟
هدف این نیست که آمار و ارقام را جمع آوری کنند، بلکه می توانید چیزهایی را پیدا کنید که می تواند در مدیریت کلاس به شما کمک کند.
۶- همه مثل هم نیستند
بزرگسالان به اندازه کودکان متنوع هستند و معلمان می دانند که بچه ها از راه های مختلفی می آموزند.
در مورد بزرگسالان هم همین گونه است.
باید برای آموزش هر شخص سبک های آموزش منحصر به فردی را به کار برد.
در ابتدا معلمان باید اولویت های بصری، شنوایی، تخیلی و لامسه زبان آموزان را بسنجند.
سپس می توانند بخش وسیعی از فعالیت ها را برای آموزش منحصر به فرد دانش آموز برنامه ریزی کنند.
به عنوان مثال، برای دانش آموزانی که قدرت تخیل بالایی دارند، از حرکات دست و بدن و تقلید و پانتومیم استفاده کنید.
برای زبان آموزانی که قدرت بصری بیشتری دارند، از فلش کارت ها، نمایش و فیلم و ویدئو استفاده کنید.
برای کسانی که دارای اولویت شنوایی هستند، سعی کنید از آهنگ ها در آموزش استفاده کنید.
۷- بزرگسالان نیاز بیشتری به زمان دارند
تعهدات خانوادگی، انجام کار های فوری، مشاغل اجتماعی، پرداخت صورت حساب ها و…در برنامه روزمره زندگی افراد بزرگسال وجود دارد.
برای ما داشتن وقت آزاد بسیار با ارزش است و ما قدر تمام وقتمان را می دانیم.
به عنوان معلم زبان انگلیسی این را در نظر بگیرید که باید وقت شناس و آماده باشید و کلاس را با سرعت مناسب پیش ببرید.
اگر یک دانش آموز احساس کند که از وقت خود به خوبی استفاده نمی کند، خشمگین می شود.
در نتیجه آموزش به دانش آموز ناراضی سخت تر است.
هنگام مشخص کردن تکلیف، تکالیفی که در یک روز به راحتی و با وقت کمتری انجام می شوند را برای دانش آموزان تعیین کنید.
به عنوان مثال، به جای نوشتن رایتینگ، آن ها می توانند کارهای روزانه ای را باید انجام دهند به انگلیسی بنویسند.
۸- مشارکت زبان آموزان
زبان دارای مهمترین نقش در ارتباط است و این به مشارکت دانش آموزان نیاز دارد.
برای بعضی از بزرگسالان، به علت ویژگی های شخصیتی یا به دلایل فرهنگی، این مشکل ترین بخش یادگیری زبان است.
باید زمینه های فرهنگی و تربیتی و خصوصیت های اخلاقی دانش آموزان را بشناسید تا بتوانید بر اساس آن چگونگی گروه بندی و فعالیت های دانش آموزان را برنامه ریزی کنید.
مثلا با دانش آموزان خجالتی ارتباط برقرار کنید، به طوری که آن ها در محیط یادگیری احساس راحتی داشته باشند.
دیدگاهتان را بنویسید