۴ رویکرد جدید برای آموزش زبان انگلیسی در کلاس های مدرن

آنچه را که مردم می خواهند به آنها بدهید!

هنوز می توانم درس های کتاب زبان انگلیسی دوران دبیرستان خود را به یاد بیاورم.

معلم ما هر روز منوی مشابهی را ارائه می‌کرد! حفظ افعال، پاسخ دادن به برگه‌ها، گرفتن دیکته و تکرار، تکرار، تکرار.

رواج رسانه‌های اجتماعی و اینترنت به طور کلی روش یادگیری زبان‌ها را تغییر داده است.
برای معلمان مدرن ضروری است که به نیازها و علایق دانش آموزان امروزی توجه کنند.

۴ رویکرد زیر به ما کمک می کنند تا بهتر بتوانیم پاسخگوی نیاز زبان آموزانمان باشیم.

1. رویکرد مبتنی بر نیاز زبان آموز

طراحی برنامه درسی سنتی و برنامه ریزی کلاس حول موضوعاتی بود که برای زبان آموزان مفید در نظر گرفته می شد.
این بدان معنا بود که زبان ‌آموزان باید گرامر و واژگانی را که مربیان فکر می‌کردند زبان ‌آموزان باید بدانند، بیاموزند.

اعمال نظرات زبان آموزان حداقل حداقل بود.

آنچه از این موضوع آموختیم این است که چرا ضروری است که برنامه های درسی را حول فعالیت هایی بسازیم که همه دانش آموزان به آن نیاز دارند، با آن احساس راحتی می کنند و میتوانند به راحتی ارتباط برقرار کنند.

رویکرد مبتنی بر نیاز زبان آموزان نشان دهنده یک تغییر پارادایم مهم است زیرا تمرکز بر محتوا به مهارت ها و شایستگی ها و نیاز تغییر کرده است.
بنابراین، برنامه ریزی و طراحی در مورد آنچه آموزش داده می شود نیست، بلکه به این موضوع می پردازد که چرا آموزش داده می شود و قرار است چه نیازی از فرد آموزش گیرنده را برطرف کند.

این رویکرد مهارت‌ها و شایستگی‌های فردی را به منظور آموزش مطالبی که زبان ‌آموزان برای دستیابی به اهداف و مقاصد خود باید بدانند، جدا می‌کند.

برای مثال میتوان به آموزش سفارش در رستوران، رزرو اتاق هتل، خرید، یا شاید کارهای پیشرفته تری مانند نقد یک فیلم یا بیان نظرات خود در مورد سیاست باشد. در این رویکرد، زبان آموزش داده شده حول محور خود کار می چرخد، نه برعکس.

برای اینکه این روش کار کند، معلمان باید نیازها و انتظارات دانش آموزان خود را درک کنند تا دروسی را طراحی کنند که به موفقیت دانش آموزان کمک کند.
گرامر، واژگان و مهارت های زبانی تنها ابزارهایی هستند که دانش آموزان را قادر می سازند تا به نتایج نهایی خود دست یابند.

قبل از اتخاذ رویکرد تکلیف محور، مربیان باید از خود بپرسند: “چرا دانش آموزان من انگلیسی یاد می گیرند؟”

سپس مربیان باید به راه هایی برای کمک به فراگیران خود در دستیابی به اهداف شخصی و/یا حرفه ای خود نگاه کنند.

پاسخ به این سؤالات به ایجاد برنامه ای مرتبط با نیاز های زبان آموزان شما کمک می کند.

2. رویکرد پروژه محور

دقیقاً مانند رویکرد تکلیف محور، رویکرد پروژه محور نیز به این منظور است که نیازهای واقعی زبان آموزان را با تطبیق زبان با مهارت ها و شایستگی هایی که واقعاً به صورت شخصی و/یا حرفه ای به آن نیاز دارند، برطرف کند.

به عنوان مثال، اگر در حال تدریس در یک کلاس انگلیسی تجاری هستید، ابتدا باید به دلیل حضور دانش آموزان در کلاس نگاه کنید و بر اساس آن برنامه ریزی کنید.

طبیعتاً، به دلیل ماهیت شغلشان، باید متفاوت از زبان آموزانی که علاقه مند به یادگیری مکالمات معمولی انگلیسی هستند، به آنها آموزش داده شود.

بنابراین می شود فضایی را برای آنها فراهم کرد آنچنان که در فضا و موقعیتی واقعی قرار دارند.

پس بهتر است با آین کار آنها را در چالش مکالمه های واقعی در محیط واقعی قرار دهید.

اما اگر کلاسی پر از نوجوان داشته باشید که نمی خواهند در ابتدا در کلاس باشند، چه؟
با انجام یک نیازسنجی شروع کنید، ببینید به چه چیزهایی علاقه دارند و چه موضوعاتی را واقعاً باید بدانند.

این ارزیابی منجر به طراحی یک پروژه فراگیر می شود که به نتیجه نهایی کلاس، ترم یا دوره تبدیل می شود.
این پروژه می تواند هر چیزی باشد، از ارائه شفاهی تا یک تولید ویدیونمایش کلاسی.

پروژه را به عنوان ارزیابی نهایی و جامع آنها در نظر بگیرید.
در حالی که آزمون های کوچک یا تکمیل تکالیف، ارزیابی های تجمعی هستند.

با افزودن ترکیبی از ویدئوهای سرگرم کننده، دیالوگ های طبیعی و محتوای درسی مرتبط، می توانید مطالب آموزشی مورد نیاز زبان آموزان خود را در اختیار آنها قرار دهید.

3. برنامه درسی برای واژگان

در حالی که دو رویکرد قبلی به شدت بر مهارت‌ها و شایستگی‌هایی تمرکز می‌کنند که دانش‌آموزان باید آن‌ها را توسعه دهند، این رویکرد بر روی آنچه دانش‌آموزان واقعاً نیاز به تولید زبان دارند، تمرکز می‌کند.
به ویژه، کلمات واقعی که دانش آموزان برای انجام وظایف خاص باید درک کنند.

موضوعاتی مانند فیلم‌ها و سرگرمی‌ها ممکن است به مواردی مانند رزرو هتل یا شرح تجربه کاری تبدیل شوند.

از آنجایی که این رویکرد بر محتوا متمرکز است، وظایف و تکالیف خانگی باید بر نیازهای واقعی دانش آموزان متمرکز باشد.
بنابراین، ارزشیابی باید بر اساس آنچه دانش آموزان واقعاً به دست آورده اند باشد.
نمونه هایی از این ارزیابی ها شامل نوشتن یک ایمیل برای درخواست شغل یا تعیین زمان برای مصاحبه است.

این رویکرد از معلمان می‌خواهد که فوراً درک کنند که دانش‌آموزان واقعاً به چه چیزی نیاز دارند، روی آن تمرکز کنند و سپس افق‌های دانش‌آموزان را با رشد مهارت‌های ارتباطی آن‌ها گسترش دهند.
خبر خوب این است که تحقیقات کمی در مورد این موضوع وجود دارد که منجر به فهرست‌های کلماتی می‌شود که معلمان می‌توانند روی آن تمرکز کنند.

از آنجایی که این فهرست‌ها می‌توانند بسیار طولانی باشند، خوب است که آنها را دسته‌بندی کنید تا زبان آموزان بتوانند روی این واژگان خاص تمرکز کنند. برای مبتدیان، ۱۰ کلمه برای یک درس عالی خواهد بود.

4. استفاده از گوشی های هوشمند در کلاس درس

از آنجایی که تقریباً همه به نوعی به اینترنت دسترسی دارند، ممنوع کردن تلفن های هوشمند احتمالا راه حل جالبی نیست.

تلفن های هوشمند بخشی از زندگی مدرن هستند.
بسیاری از معلمان آنها را عاملی برای حواس پرتی می دانند زیرا بیشتر دانش آموزان از جدایی از تلفن هایشان متنفرند.

تلفن‌های هوشمند ابزارهای مفید بسیاری مانند فرهنگ لغت، مترجم و برنامه‌های مرجع دستور زبان را برای دانش‌آموزان فراهم می‌کنند.
مانند رایانه ها، دانش آموزان باید بدانند که تلفن های آنها برای بازی یا استفاده شخصی نیست، بلکه باید به عنوان ابزار یادگیری استفاده شود.

دانش‌آموزان همچنین می‌توانند از دستگاه‌های خود برای دسترسی به تمرین‌های آنلاین رایگان استفاده کنند.

مسئله کلیدی در اینجا این است که در استفاده از تلفن های هوشمند خلاق باشید.

برای مطالعه مقاله استرس تدریس هنوز دست از سرم برنداشته اینجا را کلیک کنید.