گیمیفیکیشن یا بازی های مبتنی بر یادگیری فعال و تعاملی،ویژگی ها و نمونه هایی از آن

گیمیفیکیشن در آموزش زبان انگلیسی

آیا تا به حال احساس کرده‌اید که دانش‌آموزان شما در کلاس، کسل و بی‌انگیزه هستند؟
شاید این مشکل به خاطر نحوه ی تدریس ما باشد نه موضوع درس.
امروزه روش‌های سنتی آموزش دیگر جواب نمی‌دهند. این روش ها باعث منفعل شدن زبان آموزان می شود.
حقیقت ساده است. دانش آموزان به کتاب های درسی دیگر نیاز ندارند.
وقتی آموزش خسته کننده است، هیچ تعامل و اساسا هیچ یادگیری اتفاق نمی افتد.

چیزی که زبان آموزان در حال حاضر به آن نیاز دارند، کسب مهارت ها و تجربیات مؤثر و تعاملی است که یادگیری آنها را تحریک کند.
آنها باید به طور فعال در فرآیند یادگیری شرکت کنند. اینجاست که یادگیری مبتنی بر بازی(گیمیفیکیشن) وارد صحنه می شود.

سرفصل‌های مقاله

گیمیفیکیشن یا یادگیری مبتنی بر بازی چیست؟

گیمیفیکیشن یا یادگیری مبتنی بر بازی به نوعی از بازی با نتایج یادگیری مشخص اشاره دارد.
این به معنای استفاده از بازی های دیجیتالی و غیر دیجیتالی خوب طراحی شده، برای تحریک زبان، تفکر انتقادی و توانایی های حل مسئله است.
و شامل عناصر بازی یا بازی در محیط یادگیری برای تقویت تعامل و مشارکت است.

گیمیفیکیشن چیست؟ چگونه آنرا در کلاس اجرا کنیم؟

چرا گیمیفیکیشن مفید است؟

یادگیری مبتنی بر بازی، محیط ایده آل را برای یادگیری فعال و تعاملی فراهم می کند.
بهترین بازی ها آنهایی هستند که به طور فعال زبان آموزان را درگیر می کنند، به طوری که آنها لذت کاوش و درک یک سیستم جدید را تجربه می کنند.
بازی‌هایی که به خوبی طراحی شده‌اند، به روش‌های مختلف، با استفاده از برنامه ها و پلت‌فرم‌های مختلف انجام می‌شوند.
این بازی ها می‌توانند زبان آموزان را تا حدود زیادی درگیر کنند.
بازی ها می توانند به شکل بازی با کلمات، بازی زبان، روایت و ایفای نقش و …. باشند.

گیمیفیکیشن تقریباً برای تمام سنین و سطوح زبانی قابل استفاده است.
زیبایی بازی در محیط یادگیری این است که زبان آموزان به سرعت مستقل می شوند و می توانند به راحتی و با حداقل استرس اشتباهات شان را اصلاح کنند.

برای مطالعه مقاله بهترین بازی برای آموزش زبان انگلیسی در کلاس های آنلاین اینجا کلیک کنید.

نحوه ی گنجاندن عناصر مبتنی بر بازی در درس های زبان انگلیسی خود

مانند هر رویکرد جدید، عوامل خاصی وجود دارد که باید در نظر گرفته شوند:

۱. مشارکت زبان آموز

انگیزه ی زبان آموزان تعیین کننده ی همه چیز است.
اولین کاری که باید انجام دهید این است که بحثی را در مورد گیمیفیکیشن شروع کنید.
از آنها در مورد بازی های مورد علاقه شان بپرسید. اینکه از چه دستگاه هایی استفاده می کنند، هر چند وقت یکبار بازی می کنند، چگونه بین بازی و سایر فعالیت های خارج از مدرسه تعادل برقرار می کنند و ….
با علاقه به حرف های شان گوش دهید.
از آنها بخواهید لیستی از بازی هایی که بازی می کنند یا می خواهند بازی کنند، تهیه کنند و از اطلاعات برای کمک به برنامه ریزی دروس مبتنی بر بازی خود استفاده کنید.

۲. از دیگران بپرسید

از همکاران خود بپرسید.
کسانی که علاقه مند به یادگیری مبتنی بر بازی هستند احتمالاً دوست دارند ایده ها و توصیه های خود را به اشتراک بگذارند.
اطمینان حاصل کنید که مدیریت مدرسه و والدین را در جریان نگه دارید تا از هرگونه سوء تفاهم، به ویژه در مورد تفاوت بین ‘بازی’ و ‘یادگیری’ جلوگیری کنید.

۳. مدیریت کلاس درس

فکر نکنید که زبان آموزان می دانند چه کاری باید انجام دهند، یا بازی را جدی می گیرند.
در مورد قوانین بازی توضیح دهید.
به زبان آموزان یادآوری کنید که هنوز در کلاس هستند و برای یادگیری حضور دارند.
توضیح دهید که وظایفی مانند هر کلاس دیگری تنظیم می شود و انتظار می رود که به این وظایف عمل شود.
گاهی اصلاً نیازی به استفاده از کلمه بازی نیست. دانش‌آموزان خودشان متوجه آن خواهند شد.

۴. درس خود را بر اساس بازی مد نظر ارائه دهید

باید درس های مبتنی بر بازی را بر اساس بازی که می خواهید داشته باشید طراحی کنید.
مطمئن شوید که مطالب مفیدی برای استفاده از بازی ها در درس وجود دارد.

به یاد داشته باشید، بازی معلم نیست، فقط یک فعالیت برای تسهیل یادگیری است.
بازی نباید مورد ارزیابی قرار گیرد. بلکه نحوه ی انتقال درس و میزان یادگیری از طریق بازی باید مورد ارزیابی قرار گیرد.